Praga, kościół św. Ignacego

Szczegóły: | Odsłony: 2359

Praga, kościół św. Ignacego
Praha, Kostel sv. Ignáce z Loyoly

Lokalizacja: Praga-Nowe Miasto, Karlovo náměstí 550/35 (50.075463, 14.420925)
Budowa: 1665-1671
Architekt: Carlo Lurago
Styl: barok

HISTORIA. Kościół jezuitów na Nowym Mieście w Pradze został zbudowany w latach 1665-1671 według projektu włoskiego architekta Carla Lurago. Wraz z kościołem powstało kolegium jezuickie. Dalsze prace budowlane zostały przeprowadzone w latach 1697-99 pod kierunkiem Pavla Ignaca Bayera, który dobudował wieżę i portyk przy fasadzie. Po kasacie zakonu jezuitów w 1773 r. kościół wykorzystywany był jako świątynia parafialna. W 1866 r. został zwrócony jezuitom, którzy do dziś go użytkują. Wyjątkiem była przerwa w latach 1950-1991, kiedy to władze komunistyczne usunęły jezitów.

ARCHITEKTURA. Wczesnobarokowy, złożony z obszernej nawy, ujętej po bokach trzema parami kaplic oraz z krótkiego i nieco węższego prezbiterium, do którego po obu stronach dostawione są kaplice. W północno-wschodnim narożniku kościoła wznosi się wieża. Fasada zachodnia kościoła rozdzielona jest na dwie kondygnacja wydatnym gzymsem i podzielona pilastrami. Szeroką środkową część dolnej kondygnacji poprzedza trójarkadowy portyk z figurami świętych jezuickich ustawionych na balustradzie. W wąskich bocznych polach umieszczone są niewielkie otwory okienne. Górna kondygnacja wypełniona jest eliptycznym oknem, nad którym umieszczony jest herb zakonu jezuitów w kartuszu herbowym, podtrzymywanym przez dwa anioły. Górna kondygnacja po bokach ujęta jest spływami z obeliskami i wazonami a trójkątny szczyt zwieńczony jest figurą założyciela zakony jezuitów św. Ignacego Loyoli. Elewacje boczne kościoła podzielone są parami pilastrów między którymi rozmieszczone są dwa poziomy okien. Nawę i prezbiterium nakrywają dachy dwuspadowe, z barokową wieżyczką na sygnaturkę nad prezbiterium. Kaplice nakryte są dachami jednospadowymi. Wieża jest kwadratowa, dwukondygnacjowa i nakryta barokowym hełmem z latarnią. Ściany wnętrza podzielone są na dwie kondygnacje. W dolnej kondygnacji półkoliste arkady międzynawowe przedzielone są parami pilastrów, nad nimi znajdują się półkoliste empory. Powyżej gzyms obiegający nawę i prezbiterium, które nakryte są sklepieniami kolebkowymi z lunetami,

WYSTRÓJ I WYOSAŻENIE WNĘTRZA jest bardzo bogate i pochodzi z okresu baroku oraz późnego baroku. Ściany wewnątrz ozdobione są bogatymi sztukateriami, które wykonał włoski mistrz Tomasso Soldati. W późnobarokowym ołtarzu głównym z 1758 r. umieszczony jest obraz Apoteoza św. Ignacego namalowany w 1688 r. przez Johanna Georga Heinscha. W drugiej kaplicy po prawej stronie w ołtarzu umieszczony jest obraz Matki Bożej Piekarskiej, przywieziony ze Śląska do Pragi w 1680 r. W pozostałych kaplicach znajduje się wiele interesujących ołtarzy ozdobionych cennymi obrazami i rzeźbami. Warto też zwrócić uwagę na bogato zdobioną późnobarokową ambonę z 1768 r.

LITERATURA

Pavel J., Sztuka Czechosłowacji, Warszawa 1986
Pernal M., Praga. Spacerownik historyczny, Warszawa 2013
Szymański R., Złota Praga. Historie nie do opowiedzenia, Polanica Zdrój 2013
Strona internetowa: http://www.kostelignac.cz/index.php

Praga, kościół św. Ignacego