Praga, kościół św. Idziego

Szczegóły: | Odsłony: 946

Praga, kościół św. Idziego
Praha, kostel svatého Jiljí

Lokalizacja: Praga - Stare Miasto, Husova 234/8 (50.085006, 14.418678)
Budowa: 1339 - 1371
Styl: gotyk, późny barok

HISTORIA. Budowa kościoła rozpoczęła się w 1339 r. z inicjatywy biskupa praskiego Jana IV z Dražic. Prace budowlane były kontynuowana przy wsparciu arcybiskupa praskiego Arnošta z Pardubic. Konsekracja kościoła nastąpiła w 1371 r. w obecności cesarza Karola IV Luksemburskiego. W latach 1364-1374 w kościele kazania głosił reformatorski kaznodzieja Jan Milíč z Kromieryża. W 1420 r. kościół został przejęty przez Husytów. W 1432 r. pożar poważnie uszkodził świątynię. W 1625 r. król Ferdynand II przekazał kościół w ręce zakonu dominikanom. W 1. połowie XVIII w. kościół został przebudowany w stylu barokowym. Obecnie przy kościele działa polska parafia, w której opiekę duszpasterską sprawują polscy dominikanie.

ARCHITEKTURA. Gotycki kościół przebudowany w okresie baroku. Złożony jest z trójnawowego i czteroprzęsłowego korpusu halowego zamkniętego płytką apsydą prezbiterium. Kościół od zachodu poprzedza dwuwieżowa fasada. Na zewnątrz kościół opięty jest uskokowymi przyporami, między którymi rozmieszczone są dwa rzędy dużych okien. Nawę główną nakrywa wysoki dach dwuspadowy z wieżyczką na sygnaturkę. Nad nawami boczny dachy jednospadowe. Wieże masywne, kwadratowe, opięte przyporami. Wieża południowa jest wyższa i nakryta hełmem ostrosłupowym, wieżę północną nakrywa daszek namiotowy. Między wieżami znajduje się otwarty dwuarkadowy przedsionek. Wysokie wnętrze nakryte jest sklepieniami żaglastymi, wspartymi na filarach o przekroju kwadratu, opiętych pilastrami.

WYSTRÓJ I WYPOSAŻENIE WNĘTRZA jest przeważnie późnobarokowe i pochodzi z 1. połowy XVIII w. Freski na sklepieniach wykonał w latach 1734-35 wybitny czeski malarz Wenzel Lorenz Reiner. W apsydzie nad prezbiterium malarz przedstawił fragment z Legendy o św. Idzim, nad nawą główną scena Obrony Kościoła Katolickiego przed heretykami, nad prawą nawą sceny z życia św. Dominika, zaś nad nawą lewą sceny z życia św. Tomasza z Akwinu. W kościele zachował się bogaty zespół późnobarokowych ołtarzy z 1. połowy XVIII w. W ołtarzu głównym umieszczony jest barokowy obraz Chrystusa Ukrzyżowanego, namalowany przez Antona Stevensa około 1660. Bogatą dekorację snycerska posiada również późnobarokowa ambona. W prawej wieży zachował się najstarszy praski dzwon Idzi, ważący około 2800 kg i odlany przez miejscowego ludwisarza Hieronima w 1437 r.

LITERATURA

Knaurs Kulturführer in Farbe Prag und Böhmen, opr. zb., München 1993
Kroh A., Praga. Przewodnik, wyd. Rewasz 2007
Pernal M., Praga. Spacerownik historyczny, Warszawa 2013
Szymański R., Złota Praga. Historie nie do opowiedzenia, Polanica Zdrój 2013
Strona internetowa: https://parafiapraga.dominikanie.pl/historia/

Praga, kościół św. Idziego