Lokalizacja:  Nysa, Bracka 12 (50.472104, 17.332028)
Budowa:  1720-27
Budowniczy: Michael Klein 
Styl: barok

HISTORIA. Kościół zbudowany został w latach 1720-27 dla bożogrobców według projektu Michaela Kleina, który już wcześniej zaprojektował zabudowania klasztorne. Po kasacie konwentu w 1810 r. zamknięto kościół do 1814 r. Po 1945 r. budynki klasztorne użytkowane były jako Seminarium Duchowne Śląska Opolskiego a kościół jako seminaryjny.

ARCHITEKTURA. Jest to obiekt barokowy, trójnawowy o układzie emporowo-halowym. Poprzedzony dwuwieżową fasadą i nakryty dachem dwuspadowym nad korpusem i wielopołaciowym nad prezbiterium. Fasada trójdzielna o podziałach pilastrowych z polem środkowym lekko wysuniętym do przodu, zwieńczonym przyczółkiem z esownicami i krzyżem bożogrobców. Po bokach dwie czterokondygnacyjne wieże, nakryte baniastymi hełmami z latarniami. Elewacje boczne są pięcioosiowe, dwustrefowe, dołem boniowane a wyżej podzielone pilastrami. Portal wejściowy południowy ujęty jest parą kolumn na na cokole i zwieńczony odcinkowym belkowaniem. Wnętrze nakryte jest sklepieniami żaglastymi na gurtach. Kaplice i empory są otwarte do nawy półkolistymi arkadami, wspartymi na filarach. Filary opięte są parami pilastrów kompozytowych podtrzymującymi wydatne belkowanie.

WYSTRÓJ I WYPOSAŻENIE WNĘTRZA. Sklepienia zdobi późnobarokowa polichromia iluzjonistyczna wykonana w 1730 r. przez braci Thomasa Christiana i Feliksa Antona Schefflerów. W nawie przedstawiona jest wielopostaciowa Adoracja Trójcy Świętej. Wyposażenie wnętrza jest bardzo bogate i jednolite, pochodzi z czasu budowy kościoła. Składają się na nie ołtarze, ambona i prospekt organowy z rokokowymi organami wykonanymi w latach 1765-66. W ołtarzu głównym umieszczony jest obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem namalowany przez Filipa Christiana Bentuma.

LITERATURA

Katalog Zabytków sztuki w Polce, t. VII, Województwo opolskie, z. 9, Powiat nyski, Warszawa 1963
Pilch J., Leksykon zabytków architektury Górnego Śląska, Warszawa 2008