Wenecja, kościół Santo Stefano

Szczegóły: | Odsłony: 2406

Wenecja, kościół Santo Stefano
Wenecja kościół św. Szczepana, augustianów
Venezia, Santo Stefano

Lokalizacja: Wenecja - San Marco, Campo Santo Stefano (45.433729, 12.330968)
Budowa: XIV w.
Styl: gotyk

HISTORIA. Wenecki kościół Santo Stefano zbudowany został w końcu XIII w., w następnym wieku został całkowicie przebudowany i uzyskał obecny kształt. Jego usytuowanie jest nietypowe, bowiem zwrócony jest w stronę placu boczną elewacją. Takie ułożenie zostało podyktowane długoletnimi sporami z właścicielami sąsiednich zabudowań.

ARCHITEKTURA. Kościół Santo Stefano jest typowym przykładem gotyckiej architektury sakralnej Wenecji. Został wzniesiony z cegły, złożony jest z trójnawowego korpusu i zamkniętego wielobocznie prezbiterium. Kościół nad prezbiterium i nawą główną nakryty jest dachem dwuspadowym, zaś nawy boczne nakryte są dachami jednospadowymi. Fasada frontowa trójosiowa w środkowej części zwieńczona jest trójkątnym szczytem pokrytym fryzem arkadkowym i ujętym ażurowymi wieżyczkami. W dolnej części fasady znajduje się okazały późnogotycki portal wykonany w latach 1438-42 przez pracownię Bartolomea Buon. Otwór wejściowy portalu obwiedziony jest ornamentem sznurowym, jego górna część - ostrołukowy tympanon, jest bogato zdobiony mięsistymi liśćmi akantu i ujęty smukłymi pinaklami. Po obu bokach portalu znajdują sie dwustrefowe, lancetowate okna, wypełnione maswerkiem. Powyżej między oknami mieści się rozeta a nad nią w szczycie umieszczony jest niewielki okulus. Boczne pola fasady pokryte są analogicznym fryzem arkadkowym i w narożach zwieńczone ażurowymi wieżyczkami. W częściach tych znajdują się też ostrołukowe lancetowate okna wypełnione maswerkami. Elewacje boczne rozczłonkowane są lizenami i zwieńczone fryzem o różnorodnych ornamentach. Nawy boczne oświetlone są smukłymi lancetowatymi oknami, zaś nawa główna oświetlona jest przebitymi w późniejszym czasie wielkimi oknami termowymi. Nawa główna nakryta jest drewnianym stropem przypominającym nieco odwrócony kadłub statku. Jest ona oddzielona od naw bocznych ostrołukowymi arkadami, wspartymi na okrągłych kolumnach, wykonanych z marmuru i zwieńczonych złoconymi kapitelami. Smukłość kolumn sprawia wrażenie, że nawa główna i nawy boczne stanowią jedną wspólną przestrzeń wzajemnie się przenikając. Prezbiterium nakryte jest sklepieniem krzyżowo-żebrowym i oddzielone od nawy ostrołukowym łukiem tęczy.

WYPOSAŻENIE WNĘTRZA stanowią przeważnie barokowe ołtarze z XVIII w. wypełnione dużymi obrazami z tegoż okresu. Na ścianach zachowało się też wiele pomników nagrobnych i epitafiów weneckich duchownych, polityków i uczonych. W zakrystii kościoła znajdują się trzy obrazy wybitnego XVI-wiecznego weneckiego malarza Tintoretta: Ostatnia Wieczerza, Chrystus umywający nogi apostołów i Chrystus w Ogrójcu.

LITERATURA

Kamiński M., Wenecja. Sztuka i architektura, wyd. Ullmann 2005
Knaurs Kulturführer in farbe Venedig Und Venetien, oprac. zb., Augsburg 1998
Wsiewołożska S., Wenecja, Warszawa 1993
Strona internetowa: http://churchesofvenice.com/sanmarco.htm#santostef (dostęp 15.10.2021)

Wenecja, kościół Santo Stefano