Wenecja, kościół San Zaccaria

Szczegóły: | Odsłony: 3309

Wenecja, kościół San Zaccaria
Venezia, chiesa di San Zaccaria

Lokalizacja: Wenecja - Castello, Campo S. Zaccaria (45.4347903, 12.343396)
Budowa: 1458 - 1504
Architekt: Antonio Gambello, Mauro Codussi
Styl: renesansowy

Początki kościoła związane są z przywiezieniem do Wenecji ciała św. Zachariasza, ojca św. Jana Chrzciciela. Ciało świętego podarował Wenecji przed 820 r. cesarz bizantyjski Leon V Ormianin. Przy kościele założony został klasztor sióstr benedyktynek a wiele zakonnic wywodziło się z najważniejszych rodów weneckich. O znaczeniu światyni świadczy też to, że doża odwiedzał kościół w każdy Poniedziałek Wielkanocny.

HISTORIA. Pierwszy kościół został zbudowany przed rokiem 827 z inicjatywy doży Agnello Partezipazio. Ten sam doża ufundował przy kościele klasztor benedyktynek. W 1105 r. kościół został uszkodzony w czasie pożaru. Budowę obecnego kościoła rozpoczęto w 1458 r. pod kierunkiem Antonio Gambello a po jego śmierci w 1481 r. prace kontynuował i w 1504 r. doprowadził do końca Mauro Codussi. W 1810 r. rozwiązany został klasztor benedyktynek.

ARCHITEKTURA. Renesansowy kościół złożony z trójnawowego, trójprzęsłowego bazylikowego korpusu i krótkiego prezbiterium zamkniętego trójbocznie. Prezbiterium otoczone jest obejściem z wieńcem czterech kaplic na rzucie półkola. Od północy na wysokości trzeciego przęsła dostawiona jest zakrystia. Od południa do kościoła przylegają dwie kaplice: capella do S. Atanasio i capella di S. Tarasio, która jest chórem poprzedniego kościoła. Fasada powstała w dwóch etapach, dwie dolne kondygnacje są wczesnorenesansowe a ich autorem jest Gambello, zaś wyższe renesansowe kondygnacje są dziełem Codussiego. Fasada jest trójosiowa i podzielona wysuniętymi do przodu odcinkami muru, podziały poziome tworzą wydatne gzymsy. W dolnej kondygnacji na osi znajduje się półkolisty portal, nad którym umieszczona jest uszkodzona rzeźba Madonny z Dzieciątkiem. Boczne pola dolnej kondygnacji pokryte są okładziną z kolorowego kamienia. W bocznych polach górnej kondygnacji umieszczone są podwójne wąskie okna o półkolistych zamknięciach. Pozostałe przestrzenie wypełniają blendy o podobnych wykrojach. Kondygnacja trzecia wypełniona jest pięcioma dużymi, zamkniętymi półkoliście oknami. Dwie ostatnie kondygnacje, podzielone pilastrami i kolumnami, ujęte są półszczytami i zwieńczone szczytem odcinkowym, na którym ustawiony jest posąg Chrystusa Zbawiciela. Elewacje korpusu nawowego opięte są przyporami, wnętrze oświetlają duże, zamknięte półkoliście okna południowe w nawie głównej. Dwa przęsła zachodnie nawy głównej nakryte są dachem dwuspadowym, nad przęsłem zachodnim wznosi się kopuła, nad nawami bocznymi dachy jednospadowe. Wewnątrz dwa zachodnie przęsła nawy głównej i nawy boczne nakrywają sklepienia krzyżowe, nad wschodnim przęsłem korpusu pozorna kopuła, zaś nad obejściem mniejsze kopuły. Sklepienia w korpusie wsparte są na sześciu monumentalnych kolumnach ozdobionych kompozytowymi kapitelami, wykonanymi przez Giovanniego Buona w 1476 r. Prezbiterium otwarte jest do obejścia półkolistymi arkadami w dolnej kondygnacji i ostrołukowymi prześwitami z maswerkami w kondygnacji górnej. Od południa do kościoła przylegają zabudowania dawnego klasztoru benedyktynek, do których dostawiona jest dzwonnica.

WYPOSAŻENIE WNĘTRZA. Najcenniejszym zabytkiem kościoła jest umieszczona w drugim ołtarzu lewej nawy Pala di San Zaccaria. Jest to obraz namalowany przez Giovanniego Belliniego w 1505 r. i przedstawiający Madonnę z Dzieciątkiem w otoczeniu śś. Katarzyny, Łucji, Piotra i Hieronima. Dalej na ścianie znajduje się pomnik nagrobny rzeźbiarza Alessandro Vittori (zm. 1604) wykonany przez jego uczniów. W pierwszym ołtarzu prawej nawy znajduje się obraz Madonny pędzla Palmy Młodszego. W drugim ołtarzu wykonanym przez Alessandro Vittorię, umieszczone są relikwie świętego Zachariasza i świętego Atanazego. Nad wejściem do kaplicy św. Atanazego zawieszony jest obraz Bernardo Strozziego Tobiasz uzdrawiający ojca. W kaplicy tej podziwiać możemy kilka obrazów, z których najciekawszym jest św. Jan Chrzciciel namalowany przez Jacopo Tintoretto. Warto także zwrócić uwagę na obraz Ucieczka do Egiptu Giovanniego Battisty Tiepolo. W sąsiedniej Capella S. Tarasio (kaplica św. Tarazjusza) podziwiać można podłogowa mozaikę z XII w. i freski na sklepieniu, wykonane przez florenckiego malarza Andrea del Castagno w 1442 r. Znajdują się tam również gotyckie poliptyki, które namalowali Antonio Vivarini i Giovanni d’Alemagna. W kościele warto jeszcze zwrócić uwagę na dwie chrzcielnice wykonane przez Alessandro Vittorię. Pierwsza ustawiona jest na prawo od wejścia i zdobi ją rzeźba św. Jana Chrzciciela, druga z figurą św. Zachariasza ustawiona jest przy pierwszym filarze po lewej.

LITERATURA

Kamiński M., Wenecja. Sztuka i architektura, wyd. Ullmann 2005
Zwingle E., Wenecja. Przewodnik, wyd. 2011
Knaurs Kulturführer in farbe Venedig Und Venetien, oprac. zb., Augsburg 1998
Strona internetowa: http://churchesofvenice.com/index.htm (dostęp 18.01.2021)

Wenecja, kościół San Zaccaria

Inne kościoły Wenecji

Thursday the 21st - Custom text here. Templates Joomla

Menu witryny

Kontakt

Włochy

Wenecja, kościół San Zaccaria