Wenecja, kościół Il Redentore
Wenecja, kościół Zbawiciela
Venezia, chiesa Il Redentore

Lokalizacja: Wenecja - Giudecca (45.424924, 12.332373)
Budowa: 1577 - 1592
Architekt: Andrea Palladio
Styl: renesansowy

HISTORIA. Kościół zbudowany został jako wotum dziękczynne dla Zbawiciela od mieszkańców Wenecji ocalonych z epidemii dżumy. Szalejąca w latach 1575-76 zaraza pochłonęła połowę mieszkańców miasta na lagunie. Budowa świątyni rozpoczęła się już w 1577 r. według projektu genialnego architekta późnego renesansu Andrea Palladio. Prace budowlane zakończyły się dopiero w 1592 r. Na miejsce budowy wybrano wyspę Giudecca, co sprawia, że kościół jest dobrze widoczny chociażby z Placu św. Marka. Z kościołem tym związana jest też Festa del Redentore, odbywająca się w trzecią niedzielę lipca uroczystość, upamiętniająca cudowne ocalenie Wenecjan w czasie zarazy w 1576 r. W tym celu budowany jest specjalny most przez kanał Giudecca, którym podąża dziękczynna procesja na cześć Zbawiciela.

ARCHITEKTURA. Kościół del Redentore jest budowlą późnorenesansową a styl ten najlepiej reprezentuje wspaniała fasada zakomponowana z przenikających się frontonów. Jej główną część stanowi tympanon wsparty na pilastrach i półkolumnach, pośrodku między kolumnami znajduje się mniejszy portyk kolumnowy, który mieści w sobie olbrzymi portal wejściowy zamknięty półkoliście. W bocznych polach znajdują się półkoliste nisze z posągami śś. Marka i Franciszka, nakryte odcinkowymi naczółkami. Skrajne części fasady posiadają skromne podziały ramowe. Nad fasadą wznosi się wysoka kopuła z wieżyczką na sygnaturkę, zwieńczoną posągiem Zbawiciela. Wieżę ujmują dwie okrągłe wieżyczki nakryte hełmami stożkowymi. Wnętrze kościoła składa się z nawy ujętej rzędami trzech kaplic z obu stron, transeptu z kopułą nad środkową częścią i ramionami zamkniętymi półkolistymi konchami oraz z prezbiterium z przybudówkami zakrystyjnymi po obu bokach. Ściany wnętrza podzielone są parami półkolumn z korynckimi kapitelami, dźwigającymi wydatny gzyms z belkowaniem, obiegający nawę główną i prezbiterium. Powyżej półkoliste lunety oświetlają wnętrze kościoła. Nawa główna otwarta jest do bocznych kaplic półkolistymi arkadami. Same kaplice zbudowane są na planie kwadratu i powiększone półkolistymi wnękami. Część ołtarzowa prezbiterium zamknięta jest półkoliście ustawionymi kolumnami.

LITERATURA

Kamiński M., Wenecja. Sztuka i architektura, wyd. Ullmann 2005
Knaurs Kulturführer in farbe Venedig Und Venetien, oprac. zb., Augsburg 1998

Sztuka Świata t. VI, wydawnictwo Arkady, Warszawa 1994
Wsiewołożska S., Wenecja, Warszawa 1993

Wenecja, kościół Il Redentore

Inne kościoły Wenecji

Wenecja, bazylika San Marco
Wenecja, bazylika Santi Giovanni e Paolo
Wenecja, bazylika Santa Maria Gloriosa dei Frari
Wenecja, kościół Santa Maria della Salute
Wenecja, kościół San Giorgio Maggiore
Wenecja, kościół Santa Maria Assunta dei Gesuiti
Wenecja, kościół San Zaccaria
Wenecja, kościół Santa Maria dei Miracoli
Wenecja, kościół Santa Maria Formosa
Wenecja, kościół Santo Stefano
Wenecja, kościół San Giovanni Battista in Bragora
Wenecja, kościół Santa Maria del Giglio
Wenecja, kościół Santa Maria di Nazareth
Wenecja, kościół San Vidal
Wenecja, kościół San Moisè
Wenecja, kościół Santa Maria della Pieta
Wenecja, kościół Santa Maria del Rosario
Wenecja, kościół San Gregorio
Wenecja, kościół Santa Maria Presentazione
Wenecja, kościół Santa Maria dei Dereliti